ευσυμβίβαστος

-η, -ο (Μ εὐσυμβίβαστος, -ον)

αυτός που δέχεται συμβιβασμό εύκολα, αυτός που συμβιβάζεται εύκολα

μσν.

αυτός που έχει συνοχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -συμ-βιβαστος (< συμ-βιβάζομαι), πρβλ. α-συμ-βίβαστος, κακο-συμ-βίβαστος].